Omwille van de inwerking van het Verdrag van Parijs wordt de wetgeving aangepast. Vanaf 1 januari 2022 zijn de nieuwe regels van kracht. Dit betekent dat de kernexploitant verantwoordelijk is voor schade tot 30 jaar ten gevolge van een kernramp, voordien 10 jaar. Ook meer mensen en inwoners van buurlanden vallen onder de nieuwe regeling.
Het Protocol van 12 februari 2004 als aanvulling bij het Verdrag van Parijs treedt voor alle 16 ondertekende landen in werking op 1 januari 2022. Dat komt doordat Italië als laatste het protocol heeft ondertekend.
Het Verdrag van Parijs voorziet in vergoeding van letsel of verlies van mensenlevens, en voor schade aan of verlies van eigendommen veroorzaakt door een nucleair ongeval in een nucleaire installatie of tijdens het vervoer van nucleaire stoffen van en naar installaties. Het dekt geen schade aan de nucleaire installatie zelf. Het Verdrag van Parijs is ook van toepassing op nucleaire stoffen die van de ene nucleaire exploitant naar de andere worden vervoerd. De aansprakelijkheid wordt in beginsel opgelegd aan de exploitant die de kernstoffen verzendt, aangezien hij normaliter verantwoordelijk is voor de verpakking en de insluiting ervan. In het geval van vervoer van of naar marktdeelnemers in staten die geen partij zijn bij het Verdrag, zijn bijzondere bepalingen van toepassing om ervoor te zorgen dat een exploitant waarop de verdragsregeling van toepassing is, aansprakelijk is.
Het Verdrag van Parijs is aangenomen onder auspiciën van het Nuclear Energy Agency (NEA) en bestrijkt de meeste West-Europese landen. Het staat open voor elk OESO-land en voor elk niet-lid met toestemming van de andere overeenkomstsluitende partijen.
In commissie Energie dient Energieminister Van der Straeten een wetsontwerp in om het verdrag ook in België in voege te laten gaan. Het protocol is ondertekend door de regering Di Rupo. “Omwille van de inwerking van het Verdrag van Parijs wordt de wetgeving aangepast. Vanaf 1 januari 2022 zijn de nieuwe regels van kracht. Dit betekent dat de kernexploitant verantwoordelijk is voor schade tot 30 jaar ten gevolge van een kernramp, voordien 10 jaar. Ook meer mensen en inwoners van buurlanden vallen onder de nieuwe regeling.”
De kans op een kernramp blijft uitzonderlijk klein maar de inwerkingtreding van het Verdrag van Parijs betekent dat alle nucleaire exploitanten zich bijkomend moeten verzekeren. Elke site is verzekerd voor een bedrag van 1,2 miljard euro. Daarvoor betaalt Engie vandaag reeds een premie. De premie neemt toe doordat het gedekt risico wordt uitgebreid. Want door het het verdrag van Parijs kunnen veel meer mensen aanspraak maken op de verzekering.
Waarom meer mensen? Door de uitbreiding van 10 naar 30 jaar kunnen potentieel meer mensen een claim indienen. En ook mensen uit het buitenland nu aanspraak kunnen maken als ze schade ondervinden. Het is aannemelijk dat alle nucleaire exploitanten in heel Europa deze bijkomende kosten zullen doorrekenen in hun exploitatiekost.
Ook NIRAS, de instelling voor nucleair afval, dient zich bijkomend te verzekeren.
