Tinne Van der Straeten - Minister van Energie
2020
Op 1 oktober 2020 legt Tinne Van der Straeten de eed af als minister van Energie. Ze was mede-onderhandelaar voor het energiedomein bij het opstellen van een regeerakkoord.
Tinne Van der Straeten maakt als minister prioritair werk van betaalbare energiefacturen en de doorbraak van hernieuwbare energie in ons land, zonder de bevoorradingszekerheid in het gedrang te brengen.
Een buitengewone kans voor ons land, die duizenden jobs kan creëren.
Daarvoor is één zaak van levensbelang, en die biedt Tinne Van der Straeten: een duidelijke koers.
Want zoals Seneca zegt: 'Voor wie niet weet naar welke haven hij vaart, is elke wind ongunstig.'
2018
In 2018 treedt Tinne weer in de politieke voorgrond. Ze wordt schepen van Openbare Werken in Koekelberg en is in 2019 kandidaat voor de federale verkiezingen op de lijst van Ecolo in Brussel. Ze wordt opnieuw verkozen als volksvertegenwoordiger, gewapend met haar expertise als klimaat- en energiejurist. In haar tweede passage in de Kamer werkte ze een akkoord uit over het steunmechanisme voor vervangingscapaciteit. Een cruciaal akkoord om de energiebevoorrading van ons land te verzekeren. Daarnaast werd haar wetsvoorstel over een indexering van de sociale fondsen voor gas en elektriciteit goedgekeurd, waardoor er meer middelen ter beschikking kwamen voor kwetsbare groepen. Twee voorbeelden die aantonen waar de prioriteiten liggen voor Tinne Van der Straeten.
"Als je weet naar welke haven je vaart, is elke wind gunstig." - Seneca
2010
In oktober 2010 legt ze de eed af als advocaat aan de balie van Brussel. Als mede-oprichter van advocatenkantoor Blixt specialiseert ze zich zich in klimaat- en energierecht. Naast haar werk als advocaat in de energiesector, neemt ze ook een maatschappelijke en sociale rol op. Ze wordt vrijwilliger bij het Centrum voor Milieu- en Energierecht aan de Universiteit Gent en bestuurder bij de Koning Boudewijnstichting, de KVS, de Vrije Universiteit Brussel, het Wijkgezondheidscentrum De Brug, de vzw Zwanger in Brussel en het CAW van Brussel. Intussen blijft ze ook actief als gemeenteraadslid in Koekelberg.
2002-2010
Na haar studies sluit Tinne zich aan bij Agalev. Tussen 2002 en 2004 is ze woordvoorder van de jongerenpartij: eerst Jong Agalev, dan Jong Groen!. Later wordt ze ook woordvoerder van moederpartij Groen!. In 2003 maakt ze haar debuut als verkiesbaar kandidaat op de lijst van de Senaat. Een jaar later treedt ze ook aan op de Europese lijst, na lijsttrekker Bart Staes. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 wordt ze verkozen als gemeenteraadslid in Koekelberg.
In 2005 wordt ze ondervoorzitter van de partij. Een functie die ze uitoefent tot 2007, bij haar verkiezing als volksvertegenwoordiger in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Daar legt ze zich toe op de thema’s asiel, migratie, leefmilieu, klimaat en energie. Dat doet ze tot de volgende verkiezingen in 2010. Ondertussen start ze met de opleiding Rechten aan de VUB.
2000
Als student trekt Tinne naar Gent om Afrikaanse Talen en Culturen te studeren. In 2000 studeerde ze af aan de Universiteit van Gent. Nadien gaat ze aan de slag als wetenschappelijk medewerker aan de UCL in Louvain-la-Neuve. Tinne trekt vervolgens over de taalgrens naar de KU Leuven, waar ze onderzoek doet naar discriminatie op de arbeidsmarkt.